چگونه مأمورین بیمه و کارگزاران درآمد کسب می کنند

ماریان بنر ، یک CPCU و ARM معتبر ، از سال 2013 مباحث بیمه تجارت کوچک را برای تعادل پوشش داده است. همراه با تعادل ، ماریانا مقالات بسیاری را برای گزارش ریسک مؤسسه بین المللی مدیریت ریسک نگاشته است.

تصویر توسط امیلی مندوزا â © تعادل 2019

بسیاری از دارندگان مشاغل کوچک بیمه نامه های تجاری را از طریق یک نماینده بیمه یا کارگزار خریداری می کنند. در حالی که عوامل بیمه و کارگزاران عملکردهای مشابهی را انجام می دهند ، بین این دو تفاوت هایی وجود دارد. به جز در مواردی که ذکر شد ، بحث زیر برای نمایندگان و کارگزاران فروش بیمه املاک/تلفات اعمال می شود.

نماینده در مقابل کارگزار

نمایندگان و کارگزاران به عنوان واسطه بین شما (خریدار بیمه) و بیمه گذاران شما عمل می کنند. هر دو وظیفه قانونی دارند که به شما در دستیابی به پوشش مناسب با قیمت مناسب کمک کنند. هرکدام باید مجوز توزیع نوع بیمه ای را که در حال فروش است توزیع کند. هرکدام باید به مقررات اجرا شده توسط وزارت بیمه ایالتی شما رعایت کنند.

تفاوت اصلی بین یک کارگزار و یک نماینده مربوط به آنها است. یک نماینده نماینده یک یا چند شرکت بیمه است. او به عنوان پسوند بیمه گر عمل می کند. یک کارگزار نماینده خریدار بیمه است.

عوامل

نمایندگان به عنوان نماینده شرکتهای بیمه فعالیت می کنند و ممکن است اسیر یا مستقل باشند. یک عامل اسیر نمایانگر یک بیمه گر واحد است. نمایندگانی که نماینده بیمه کشاورزان یا مزرعه ایالتی هستند ، مأمور اسیر هستند. یک عامل مستقل نمایانگر چندین بیمه کننده است.

یک آژانس بیمه به نمایندگی از بیمه گران که قرار ملاقات به آن اعطا کرده اند ، سیاست هایی را به فروش می رساند. قرار ملاقات یک توافق نامه قراردادی است که انواع محصولاتی را که آژانس می تواند بفروشد و کمیسیون بیمه گر برای هر یک از آنها پرداخت می کند. این قرارداد معمولاً اقتدار الزام آور آژانس را توصیف می کند ، به معنای اقتدار آن برای شروع یک سیاست. یک عامل ممکن است اجازه اتصال برخی از انواع پوشش اما نه دیگران را داشته باشد.

کارگزار

کارگزاران نماینده مشتریان خود هستند. آنها توسط بیمه گذاران منصوب نمی شوند و صلاحیت اتصال پوشش را ندارند. آنها با ارسال برنامه های تکمیل شده به نمایندگی از خریداران ، نقل قول های بیمه و/یا سیاست های بیمه گذاران را درخواست می کنند. برای شروع یک خط مشی ، یک کارگزار باید یک باند امضا شده توسط یک نویسنده در بیمه گر را بدست آورد.

کارگزاران ممکن است خرده فروشی یا عمده فروشی باشند. یک کارگزار خرده فروشی مستقیماً با خریداران بیمه در تعامل است. اگر یک کارگزار خرده فروشی (یا نماینده) نتواند پوشش بیمه ای را که نیاز مشتری از یک بیمه گر استاندارد دارد ، بدست آورد ، ممکن است با یک کارگزار عمده فروشی تماس بگیرد. کارگزاران عمده فروشی واسطه ای بین کارگزاران خرده فروشی و بیمه گذاران هستند. بسیاری از آنها کارگزاران خطوط مازاد هستند که برای خطرات غیرمعمول یا خطرناک پوشش می دهند. به عنوان مثال ، یک کارگزار خطوط مازاد ممکن است به اطمینان از بیمه مسئولیت محصول برای تولید کننده موتور سیکلت یا پوشش مسئولیت خودکار برای یک کامیون مسافت طولانی کمک کند.

کمسیون

در حالی که برخی از مأمورین اسیر حقوق دریافت می کنند ، بیشتر مأمورین و کارگزاران برای درآمد به کمیسیون ها متکی هستند.

کمیسیون ها از حق بیمه ای که توسط بیمه گذاران به صاحبان سیاست پرداخت می شود ، پرداخت می شود. این موارد ممکن است شامل کمیسیون های پایه و همچنین کمیسیون های تکمیلی یا کمیسیون های احتمالی باشد.

کارمزد پایه، کمیسیون «عادی» است که از بیمه نامه ها به دست می آید. به عنوان درصدی از حق بیمه بیان می شود و بر اساس نوع پوشش متفاوت است. به عنوان مثال، نماینده شما ممکن است 15٪ کمیسیون در مورد سیاست های مسئولیت عمومی و 10٪ کمیسیون در مورد سیاست های جبران خسارت کارگران دریافت کند. اگر بیمه نامه بدهی را برای حق بیمه 2000 دلاری خریداری کنید، نماینده شما 2000 دلار از شما دریافت می کند، 300 دلار کمیسیون را نگه می دارد و مابقی 1700 دلار را برای بیمه گر شما ارسال می کند.

برخی از شرکت های بیمه سعی می کنند با پرداخت کمیسیون پایه بالاتر برای بیمه نامه های جدید نسبت به تمدید، نمایندگان و کارگزاران را تشویق به نوشتن بیمه نامه های جدید کنند. به عنوان مثال، یک بیمه‌گر ممکن است برای یک بیمه‌نامه غرامت جدید کارگران 10 درصد کمیسیون پرداخت کند، اما زمانی که بیمه نامه تمدید می‌شود، تنها 9 درصد کارمزد پرداخت می‌کند.

علاوه بر کارمزد پایه، بسیاری از بیمه‌گران، کمیسیون‌های تکمیلی یا احتمالی پرداخت می‌کنند. اینها برای پاداش دادن به نمایندگان و کارگزارانی در نظر گرفته شده است که به حجم، سودآوری، رشد یا حفظ اهداف تعیین شده توسط بیمه گر دست می یابند. کمیسیون های تکمیلی معمولاً درصد ثابتی از حق بیمه است. درصد در ابتدای سال تعیین می شود و به نماینده ابلاغ می شود. این نشان دهنده عملکرد نماینده در سال تقویمی قبل است.

کمیسیون های احتمالی پس از پایان سال محاسبه می شود. به عنوان مثال، Elite Insurance قول می دهد که اگر جونز 10 میلیون دلار در سیاست های ملکی جدید در سال 2020 بنویسد، دو درصد کمیسیون احتمالی را به آژانس جونز بپردازد. اگر داشته باشد، جونز کمیسیون را دریافت می کند.

هر دو کمیسیون تکمیلی و احتمالی بحث برانگیز هستند، به خصوص برای کارگزاران. کارگزاران نماینده خریداران بیمه هستند و کمیسیون های مبتنی بر سود می توانند تضاد منافع ایجاد کنند. آنها می توانند کارگزاران را تشویق کنند تا مشتریان را به سمت بیمه هایی هدایت کنند که بالاترین هزینه ها را پرداخت می کنند اما لزوما بهترین گزینه برای مشتری نیستند. برخی از کارگزاران کمیسیون های تشویقی را نمی پذیرند. تعدادی از ایالت ها قوانین افشاگری را تصویب کرده اند که کارگزاران را ملزم می کند تا بیمه گذاران را از انواع پرداخت هایی که از بیمه گذاران دریافت می کنند مطلع کنند.

نماینده یا کارگزار شما باید یک بیانیه افشای غرامت به شما ارائه دهد که انواع پورسانت هایی را که آژانس یا کارگزاری از بیمه گذاران خود دریافت می کند، مشخص می کند. این سند باید بیان کند که آیا آژانس یا کارگزاری فقط کمیسیون پایه را دریافت می کند یا اینکه کمیسیون های احتمالی را نیز دریافت می کند.

بیمه عمر

نمایندگان و کارگزارانی که بیمه عمر می فروشند نیز پورسانت دریافت می کنند. با این حال، یک نماینده زندگی بیشتر کمیسیونی را که در طول سال اول بیمه نامه می گیرد، دریافت می کند. کمیسیون ممکن است تا 120٪ حق بیمه در سال اول باشد، اما حدود 7. 5٪ از حق بیمه برای تمدید.