تمام آنچه را که می خواستید در مورد محاسبه ارزش ذاتی بدانید

به عنوان سرمایه گذاران آگاه ، ما اغلب ممکن است برای ارزیابی سرمایه گذاری های خود به دنبال ابزارهای تحلیل اساسی باشیم.

یکی از این ابزارها مقدار ذاتی است.

به زبان ساده ، ارزش ذاتی به ارزش خود تولید شده از هر خیابان سرمایه گذاری اشاره دارد.

این به ما کمک می کند تا درک کنیم که آیا این سرمایه گذاری قادر به تولید خوب است ، بدون کمک به عوامل خارجی.

در این مقاله ، ما در مورد ویژگی ها و روش های مختلف محاسبه ارزش ذاتی برای سرمایه گذاران بحث خواهیم کرد.

چرا باید مقدار ذاتی را محاسبه کنیم؟

بسیاری اوقات ، به عنوان سرمایه گذاران ، ممکن است احساس کنیم که برخی از عوامل بازار ممکن است باعث شده است که سهام گران قیمت یا کم ارزش باشد.

برای بررسی صحیح بودن غرایز ما ، می توانیم از فرمول های ارزش ذاتی برای تعیین ارزش اساسی سهام استفاده کنیم.

ارزش ذاتی جنبه مهمی برای سرمایه گذاران ارزشی است که به دنبال سهام هستند که ممکن است در بازار کم ارزش باشند.

چه زمانی باید مقدار ذاتی را محاسبه کنیم؟

سرمایه گذاران و شرکت ها معمولاً محاسبه ارزش ذاتی را انجام می دهند -

• سرمایه گذاری در یک شرکت انجام می شود.
• یک شرکت در حال ادغام ، کسب یا بازسازی است. یا
• مالکیت یک تجارت در حال فروش است.

محاسبه ارزش ذاتی

دو مدل اصلی محاسبه ارزش ذاتی برای سرمایه گذاری وجود دارد.

هر یک از این مدل ها به فرضیات خاصی بستگی دارند و قبل از انتخاب یک مدل مربوطه باید اطلاعات موجود در مورد شرکت را ارزیابی کنند.

در زیر مدل های محاسبه ارزش ذاتی ، با جوانب مثبت و منفی آنها -

I. مدل جریان نقدی تخفیف

در این مدل ، یک سرمایه گذاری با پیش بینی جریان نقدی خود برای چند سال ارزش دارد و تخفیف آنها برای محاسبه ارزش فعلی است.

این مدل براساس این فرض است که ارزش یک سرمایه گذاری از طریق نقدی که می تواند ایجاد کند ، ایجاد می شود ، نه فقط عرضه و تقاضای آن.

یاد بگیرید که شرکت را با دوره ارزیابی شرکت توسط کارشناسان بازار ارزیابی کنید

سرمایه گذاران و شرکت ها می توانند از این مدل برای ارزیابی و مقایسه ارزش ذاتی با ارزش بازار آن یا ارزش ذاتی سایر سرمایه گذاری های بالقوه استفاده کنند.

به عنوان مثال ، برای محاسبه ارزش ذاتی ، DCF یک سهم ، می توانید مقادیر تمام جریان های نقدی آن (سود سهام و ارزش فروش) را تخفیف دهید.

از طرف دیگر ، شرکت ها می توانند از این فرمول برای ارزیابی اثرات هرگونه تغییراتی که ممکن است به دنبال ایجاد کار خود باشند ، استفاده کنند.

به عنوان مثال ، اگر یک تجارت قصد دارد ماشین آلات جدید را خریداری کند ، می تواند از این مدل برای مقایسه میزان فروش آن در مقایسه با ماشین آلات قدیمی استفاده کند.

فرمول توسط -

dcf = اولین جریان نقدی/(1+r)^1+جریان نقدی دوم/(1+r)^2…+جریان نقدی nth/(1+r)^n

در اینجا ، DCF = جریان نقدی با تخفیف ؛

n = تعداد سالها ؛وت

r = نرخ تخفیف.

اگر مجبور هستید بین دو سرمایه گذاری انتخاب کنید ، یکی با DCF بالاتر سرمایه گذاری بهتری است.

طرفداران:

• این فرمول با استفاده از نرخ تخفیف مربوطه ، ارزش زمان پول را به خود اختصاص می دهد.
• فرمول جواب یک مقدار قابل مقایسه و قابل مقایسه را پایین می آورد. شما می توانید این ارزش را با سایر سرمایه گذاری های بالقوه یا سرمایه گذاری اولیه برای سرمایه گذاری خود مقایسه کنید.

منفی ها:

• این روش به فرضیات زیادی متکی است. اگر این فرضیات به اشتباه انجام شود ، جواب و مقایسه نیز نقص خواهد بود.
• از آنجا که این محاسبه به فرضیات متکی است ، هیچ ارتباطی با دنیای واقعی ندارد. برای مقایسه بهتر ، می توانید از سایر روشهای ارزیابی با آن استفاده کنید.

II. رویکرد چندگانه

این رویکرد محاسبه ارزش ذاتی بر استفاده از شاخص های مختلف عملکرد برای مقایسه انواع مشابه سرمایه گذاری ها متمرکز است.

این فرضیه کار می کند که "دارایی های مشابه با قیمت های مشابه می فروشند".

این بدان معنی است که ، قرار گرفتن در همان دسته از سرمایه گذاری ها ، عملکرد آنها فقط به دلیل توانایی آنها در تولید پول نقد ، که ارزش ذاتی آنها است ، متفاوت خواهد بود.

در حالی که نسبت های زیادی برای استفاده در دسترس است ، دو مورد مشترک شامل موارد زیر است -

1. نسبت P/E

این نسبت قیمت سهم فعلی یک شرکت به درآمد در هر سهم است.

نسبت P/E = ارزش بازار در هر سهم/درآمد برای هر سهم

اگر نسبت P/E زیاد باشد ، نشانگر ارزیابی بیش از حد و برعکس است.

باز هم ، این برای بخش های مختلف متفاوت است. این بدان معنی است که یک بخش FMCG ممکن است P/E بالاتری نسبت به یک بخش I. T داشته باشد.

بنابراین ، اگر P/E یک شرکت در مقایسه با بخش خود کمتر از آنچه انتظار می رود کم ارزش باشد و برعکس باشد ، کمتر است.

2. نسبت میخ

به عنوان یک به روزرسانی به نسبت P/E ، این نسبت فاکتورهای رشد مورد انتظار EPS برای ایجاد نشانگر بیشتر است.

نسبت PEG = (قیمت بازار/EPS)/رشد EPS

در حالی که مقایسه دو شرکت ، یکی با نسبت PEG بالاتر نسبت P/E قابل توجیه تر است و بنابراین می توان آن را بهتر دانست.

باز هم باید رشد EPS با استفاده از مدل CAGR برای رشد تخمین زده شده محاسبه شود.

طرفداران:

• بر خلاف مدل DCF ، این روش از فرضیات کمتری استفاده می کند ، بنابراین استفاده از آن را آسان تر می کند.
• با استفاده از شاخص های حاضر شرکت های مختلف ، بیشتر از مدل DCF به وضعیت واقعی این شرکت ها متصل است.

منفی ها:

• این روش کل به متغیرهایی که انتخاب می کنید بستگی دارد. این یک مقدار واحد نمی دهد ، اما با توجه به متغیرهای مختلف دیدگاه های مختلفی را ارائه می دهد.
• با مقایسه سرمایه گذاری از همان نوع ، ما به طور خودکار فرض می کنیم عدم وجود هر یک از عوامل خاص شرکت که می تواند بر شاخص ها تأثیر بگذارد. این می تواند به یک تصمیم سرمایه گذاری ناقص منجر شود.

مدل های مورد بحث در بالا تنها نمونه هایی نیستند که از آنها استفاده می کنند ، اما رایج ترین و مورد استفاده آنها هستند. آنها می توانند برای انواع مختلف سرمایه گذاری توسط سرمایه گذاران و شرکت ها استفاده شوند.

از این گذشته ، ما می توانیم از این مدل ها در ترکیب با سایر تکنیک ها استفاده کنیم تا دقیق ترین تصمیم را بگیریم.

ارزش ذاتی یک عنصر اساسی است که می تواند به ما در انتخاب سرمایه گذاری بر اساس پول نقدی که تولید می کند کمک کند.

با توجه به فرضیات مختلف برای انجام هر روش ، می توانیم به راحتی از ارزش ذاتی برای تصمیم گیری مناسب برای سرمایه گذاری استفاده کنیم.