روش های قیمت گذاری سهام در بازار سهام

هنگامی که یک تجارت یا سهام از یک طرف به طرف دیگر منتقل می شود ، برای خریدار و همچنین فروشنده بسیار مهم می شود که بدانند ارزش آن دارایی خاص را که منتقل می شود چیست. فرایندی که برای دانستن ارزش انجام می شود چیزی جز "ارزیابی" نیست. گفته می شود که "قیمت" همان چیزی است که شما می پردازید و "ارزش" همان چیزی است که شما می گیرید."ارزش" به ارزش یک دارایی اشاره دارد ، در حالی که "قیمت" نتیجه یک روند مذاکره بین یک خریدار مایل و نه یک خریدار بیش از حد و یک فروشنده بیش از حد است. به زبان ساده ، ارزیابی فرایندی برای تعیین ارزش یک شرکت یا دارایی است. ارزیابی یک هنر است و علم دقیقی نیست. آنچه خریدار فکر می کند این است که آیا محصول "ارزش قیمتی" را که او پرداخت کرده است ، این "ارزش" خود ارزش محصول است. بسته به ساختار معامله ، مدیریت ممکن است بخواهد برای کل تجارت یا مؤلفه یک تجارت - مانند تقسیم ، یک برند ، شبکه توزیع و غیره - ارزش دارایی های نامشهود مانند مارک ها ، حق ثبت اختراعات ، حقوق مالکیت معنوی را ارزیابی کند.، منابع انسانی و غیره در حال افزایش است و ارزیابی چنین دارایی هایی نیز به یک پدیده رایج تر تبدیل می شود. برخی از مواردی که ارزش گذاری برای آنها فراخوانی شده است در زیر ذکر شده است:

• خرید / فروش تجارت / سهام
• بازسازی شرکت مانند ادغام / دمگر
• خرید/فروش سهام سهام توسط شرکای سرمایه گذاری مشترک
• شهرک خانوادگی
• برای رعایت الزامات استانداردهای حسابداری صادر شده توسط آزمایش ICAI - اختلال
• تخصیص قیمت خرید
• تعیین ارزش نمونه کارها سرمایه گذاری
• برای رعایت برخی از الزامات قانونی به عنوان مثالقیمت گذاری انتقال ، بانک مرکزی هند
• موارد دیگر طبق قانون شرکت ها ، 2013

درک هدفی که ارزیابی قبل از شروع هرگونه تمرین ارزیابی انجام می شود ، مهم است. ساختار معامله همچنین در تعیین ارزش نقش بسیار مهمی دارد. مقدار "هدف عمومی" ممکن است برای هدف ویژه ای که ارزیابی برای آن انجام می شود ، مناسب باشد. عوامل مؤثر بر این ارزش با استناد به هدف خاص باید مورد قضاوت قرار گیرد و به روشی مناسب و معقول ارزیابی نهایی شود.

روش شناسی

روشهای زیادی وجود دارد که یک ارزشمند ممکن است از ارزش سهام یک شرکت / تجارت استفاده کند. اگرچه مقادیر مختلفی تحت روشهای مختلف وارد می شوند ، اما لازم است که یک ارزشمند به یک ارزش منصفانه برسد. در عمل ، به طور معمول ، ارزش گذاری از چندین روش ارزیابی استفاده می کند و برای کل تجارت به قیمت منصفانه می رسد. همانطور که قبلاً ذکر شد ، انتخاب روشهای ارزیابی مناسب نیز به هدف ارزیابی بستگی دارد. اگر ارزش گذاری به منظور انحلال باشد ، ارزشمند می خواهد از ارزش قابل تحقق دارایی های خالص شرکت استفاده کند و نه ظرفیت درآمد. در این حالت شرکت وجود نخواهد داشت و دارندگان سهم با دارایی های خالص باقی می مانند. به همین ترتیب ، در حین ادغام ، ارزشمند می خواهد شرکتهای درگیر را به روشی مشابه برای رسیدن به یک ارزش نسبی ارزیابی کند. در زیر به طور کلی روشهای پذیرفته شده برای ارزیابی سهام / تجارت است:

• روش دارایی خالص
• روش جریان نقدی تخفیف
• روش سرمایه گذاری درآمد
• روش چندگانه EV/EBIDTA
• روش معامله قابل مقایسه
• روش قیمت بازار

هر روش بر فرضیات اساسی مختلف ، که دارای اهمیت بیشتری یا کمتری هستند ، پیش می رود و در بعضی مواقع حتی هیچ ارتباطی با یک وضعیت معین ندارد. بنابراین ، روش هایی که برای یک ارزیابی خاص اتخاذ می شوند باید با قاطعیت انتخاب شوند.

روش خالص دارایی ("NAV")

روش خالص دارایی با مراجعه به پایه دارایی نهاد و بدهی های پیوست شده در تاریخ ارزیابی ، ارزش تجارت را نشان می دهد. مقدار دارایی خالص را می توان با استفاده از یکی از رویکردهای زیر محاسبه کرد ، یعنی:

کاستی های این روش ممکن است تا حدودی با استفاده از قیمت برای رزرو چندین شرکت ذکر شده برای به دست آوردن قیمت بازار یک تجارت با ارزش اساسی دارایی ها برطرف شود.

• با ارزش ذاتی

در بعضی مواقع ، هنگامی که یک معامله در ماهیت انتقال دارایی از یک نهاد به دیگری است ، یا هنگامی که ارزش ذاتی دارایی ها به راحتی در دسترس باشد ، ارزش دهنده دوست دارد ارزش ذاتی دارایی های اساسی را در نظر بگیرد. ارزش ذاتی دارایی ها با در نظر گرفتن ارزش فعلی بازار/جایگزینی دارایی ها کار می شود.

روش سرمایه گذاری درآمد

این روش در هنگام ارزیابی یک تجارت نگران کننده با سابقه سودآوری خوب استفاده می شود. این شامل تعیین سطح درآمد قابل حفظ در آینده از عملیات عادی آن است. برای ارزشمند ضروری است که تجارت نهاد را درک کند و پس از تنظیم موارد غیر مکرر/خارق العاده درآمد و هزینه ، سود عادی کسب و کار را در نظر بگیرد. به عنوان مثال. هزینه یک بار بازنشستگی داوطلبانه (VRS) هزینه ای که توسط این نهاد یا جایزه ای که از نظر پولی بدست آمده است ، حاصل می شود. حذف تمام هزینه ها و درآمدهای غیر تکرار شونده مهم است زیرا ارزش دهنده در حال محاسبه سود قابل حفظ در آینده با عملیات عادی است. با توجه به روند سود و ماهیت چرخه ای تجارت ، باید با توجه به روند سود و ماهیت چرخه ای ، ارزش بهینه را به هر سال مالی بدهد. این سود قابل حفظ ، که بر اساس مالیات پس از آن در نظر گرفته می شود ، سپس با نرخ سرمایه گذاری می شود ، که به نظر ارزیاب ، انتظار کافی از پاداش از شرکت و ریسک را برای رسیدن به ارزش تجاری ترکیب می کند. در حین رسیدن به چنین فاکتوری ، Valuer همچنین ممکن است داده های بازار را برای شرکت های قابل مقایسه در نظر بگیرد ، که نشان دهنده انتظار عادلانه از قیمت توسط بازار برای درآمد داده شده آن شرکت ها است. انتخاب نرخ سرمایه ، معکوس از درآمد چندگانه ("PE") ، داوری در مورد ارزشمند با در نظر گرفتن نقاط قوت و ضعف شرکت و همچنین موقعیت های بازار غالب در زمان ارزیابی است. این امر برای Valuer ضروری خواهد بود که چندین شرکت دیگر را در همان مزایای تجاری و بازار شرکت مشروط به ارزش گذاری بدانند تا به آن چند عادلانه بدهد. ارزش دارایی ها. سرمایه گذاری ، دارایی های مازاد و غیره که پس از در نظر گرفتن تأثیر مالیات مفهومی ، به سود عملیاتی تجارت کمک نمی کند ، در صورت نیاز به اضافه شدن به ارزش سرمایه گذاری درآمد.

روش چندگانه EV/EBIDTA

این روش همچنین "چند شرکت قابل مقایسه با روشهای چندگانه" یا "قیمت به اگزا" نامیده می شود. EBITDA Multial نسبت ارزش سرمایه به کار رفته (ارزش شرکت) به EBITDA است. این روش مشابه روش سرمایه گذاری درآمدی است ، تنها تفاوت در EBITDA شرکت برای رسیدن به ارزش شرکت باید سرمایه گذاری شود. با در نظر گرفتن چندین شرکت EV/EBITDA از شرکتهای قابل مقایسه ، Valuer باید در نظر داشته باشد که EBITDA Multial تفاوت های روش های استهلاک و همچنین بودجه بدهی را که یک شرکت ممکن است در مقابل دیگری قرار داده باشد ، ضبط نمی کند. EV/EBIDTA چندگانه به این صورت محاسبه می شود:

روش معامله قابل مقایسه

روش معامله قابل مقایسه یک روش ارزیابی نسبی است ، که در آن جزئیات معاملات اخیر مشاغل/ شرکت های مشابه برای تخمین ارزش تجارت/ شرکت در نظر گرفته می شود. این روش به ندرت در عمل مورد استفاده قرار می گیرد ، زیرا ممکن است معاملات کافی از تجارت/ شرکت مشابه وجود نداشته باشد یا جزئیات معاملات مربوطه ممکن است در حوزه عمومی در دسترس نباشد. بیشتر به عنوان یک چک متقاطع استفاده می شود. در هنگام انجام ارزیابی ، باید مراقبت کافی توسط Valuer انجام شود ، زیرا ارزش معاملات قابل مقایسه ممکن است شامل حق بیمه کنترل یا تخفیف نقدینگی باشد که باید تنظیم شود.

روش قیمت بازار

این روش براساس قیمت های نقل شده در بورس ، ارزش را ارزیابی می کند. میانگین قیمت نقل شده به عنوان نشانگر درک ارزش شرکت توسط سرمایه گذاران فعالیت در شرایط بازار آزاد در نظر گرفته می شود. با توجه به ارزش و حجم معاملات انجام شده در بورس ، می توان میانگین این قیمت ها را با یک روش متوسط وزنی در نظر گرفت. از آنجا که بازار سهام ثانویه نه تنها بازتابی از ارزش منصفانه شرکت است ، بلکه از سایر اطلاعات بازار نیز مهم است که یک ارزنده از درک بازار غالب در طول زمان که او قیمت آن را ارزیابی می کند ، مهم استسهم. در بعضی مواقع ، ارزشمند نیز ممکن است بخواهد این ارزش را نادیده بگیرد ، اگر طبق گفته Valuer ، قیمت بازار بازتاب عادلانه ای از دارایی اساسی شرکت یا وضعیت سودآوری شرکت نیست.

روش جریان نقدی تخفیف (DCF)

در سناریوی امروز ، برای ارزش افزارها نه تنها سودهای گذشته شرکت را در نظر می گیرند ، بلکه به سودآوری آینده آن نیز توجه می کنند. با افزایش بخش دانش ، جایی که پایه دارایی شرکت بسیار کوچکتر از سودآوری آینده خود است ، این روش بسیار محبوب شده است. روش DCF با تخفیف جریان نقدی رایگان خود برای دوره پیش بینی صریح و ارزش دائمی پس از آن ، تجارت را ارزیابی می کند. جریان نقدی رایگان نشان دهنده پول نقد موجود برای توزیع هم برای صاحبان و هم طلبکاران تجارت است. مقدار دائمی موجودیت برای ضبط کامل ظرفیت رشد نهاد به بی نهایت ، پس از دوره صریح محاسبه می شود. این مهم است که با توجه به این نکته مهم باشد که نرخ رشد گذشته نگرانی و همچنین پیش بینی های آینده برای دوره صریح ، ضمن تعیین نرخ رشد دائمی. جریان نقدی رایگان و دائمی با هزینه متوسط وزنی سرمایه (WACC) تخفیف می یابد. WACC نرخ مناسبی از تخفیف برای محاسبه ارزش فعلی جریان نقدی است زیرا ریسک تجارت سهام عدالت و نسبت بدهی سهام شرکت را در نظر می گیرد. هزینه سهام با در نظر گرفتن نرخ بازده بدون ریسک و تنظیم همان برای حق بیمه ریسک سهام و فاکتور بتا انجام می شود. نرخ بازده بدون ریسک بر اساس بازده فعلی صورتحساب خزانه داری دولت گرفته می شود. بتا حساسیت یک سهام خاص در مقابل بازار یا شاخص. حق بیمه ریسک سهام ، انتظار سرمایه گذار بیش از بازده بدون ریسک است. از طرف دیگر ، پس از در نظر گرفتن هزینه موجود برای بدهی های جمع آوری شده توسط نهاد ، خالص هزینه طولانی مدت بدهی در نظر گرفته می شود. نسبت بدهی سهام اعمال می شود و WACC را می توان به روشی که توسط فرمول زیر نشان داده شده است محاسبه کرد:

پس از تخفیف جریان نقدی آینده و ارزش دائمی ، ارزش فعلی محاسبه شده یک شاخص عادلانه از ارزش تجارت است.