آینده تحصیل کرده آنگولا از آینده خود در آنگولا چه می کند؟یک بررسی جدید از دانشجویان دانشگاه در آنگولا ، نگرانی شدید در مورد نابرابری و ترجیحات قوی برای توزیع مجدد را مستند می کند. در عین حال ، بسیاری از دانشجویان از طریق کار سخت راهی برای موفقیت می بینند که به طور کلی در دسترس مردم نیست.

"جایی که دیگران به ارتباطات نیاز دارند ، من می توانم از طریق سخت کوشی موفق شوم"

آنگولا یک اقتصاد نفت است ، یکی از متمرکز ترین اقتصادهای جهان. این سطح نابرابری دارد که اعتقاد بر این است که زیاد است (اگرچه داده های به روز شده تأیید این کمیاب است). فساد بسیار زیاد است و اقتصاد با حمایت و اجاره بها مشخص می شود. به همین ترتیب ، اقتصاد بر اساس اصول شایسته سالاری فعالیت نمی کند ، جایی که با استعداد و سخت کوش به صدر می رسد. اما چگونه این درک در بین آینده تحصیل کرده آنگولا ، دانشجویان دانشگاه که به زودی وارد بازار کار آنگولا می شوند ، درک می شود؟

در مارس 2017 ، ما یک نظرسنجی از 316 دانشجو در دانشگاه کاتولیک آنگولا ، واقع در پایتخت آنگولا انجام دادیم. در حالی که از پیشینه های نسبتاً ممتاز در مقایسه با متوسط آنگولا ، دانشجویان ما جزئی از نخبگان برتر نیستند ، که پسران و دختران آنها به طور معمول در خارج از کشور تحصیل می کنند. پاسخ های آنها دیدگاه ناامید کننده ای (اگر کاملاً تعجب آور نباشد) از نابرابری در آنگولا ارائه می دهد ، در حالی که در عین حال تعدادی از معماهای جالب را بالا می برد.

حدود 98 درصد از دانشجویان مورد بررسی موافق هستند یا به شدت با بیانیه موافق هستند "نابرابری یک مشکل بزرگ در آنگولا است". جالب تر اینکه دیدگاه دانش آموزان در مورد آنچه باعث ایجاد اختلاف درآمد در کشور می شود ، جالب تر است. جدول 1 تعداد پاسخ دهندگان را نشان می دهد که فکر می کنند درآمد در آنگولا به ترتیب نتیجه شانس ، وراثت ، ارتباطات ، سخت کوشی و استعداد است. اتصالات بسیار رایج ترین پاسخ است که توسط بیش از دو سوم پاسخ دهندگان داده می شود. فقط یک از پنج نفر معتقدند که عواملی مانند کار سخت و استعداد ، که به طور معمول اساس یک سیستم شایسته سالاری را تشکیل می دهند ، برای درآمد مهم هستند.

جدول 1: پاسخ به سؤال "فکر می کنید تعیین کننده اصلی درآمد مردم در آنگولا چیست؟"

در یک سوال دیگر، از دانش‌آموزان پرسیدیم که این پنج عامل چقدر برای شانس موفقیت آنها اهمیت دارد. تقریباً 48 درصد پاسخ دادند که سخت کوشی و استعداد چیزی است که در این مورد مهم است. و همانطور که جدول 2 نشان می دهد، 95 نفر از پاسخ دهندگان ما معتقدند که در حالی که ارتباطات، شانس و ارث چیزی است که مردم به طور کلی برای انجام خوب در آنگولا به آن نیاز دارند، آنها خودشان از طریق سخت کوشی و توسعه استعدادهای خود به خوبی انجام خواهند داد.

جدول 2: جدول بندی متقاطع دیدگاه ها در مورد آنچه که درآمد افراد را تعیین می کند و آنچه دانش آموزان معتقدند برای موفقیت نیاز دارند.

از این رو بسیاری از دانش‌آموزان بر این باورند که قوانینی که بر زندگی دیگران در آنگولا حاکم است، به میزان کمتری در مورد آنها صدق می‌کند. برای این تناقض می توان چندین توضیح داشت. یکی اعتماد بیش از حد است. یا ممکن است دانش‌آموزان ما، که از پیشینه‌های ثروتمندتری نسبت به متوسط آنگولایی‌ها هستند، در واقع موقعیت بهتری برای بهره‌گیری از مزایای کار سخت و شکوفا کردن استعدادهای خود داشته باشند. آنها قبلاً می توانند ارتباطاتی داشته باشند که از طریق آنها می توانند کار سخت را به ثمر برسانند.

"من یک برابری طلب هستم، اما می خواهم در صنعت مالی کار کنم"

دانش آموزان تمایل شدیدی به برابری و توزیع مجدد دارند. کادر 1 اولین سؤال از چهار سؤالی را که از آنها در مورد ترجیحات توزیعی آنها پرسیدیم، ارائه می کند. با عدم ارتباط کامل توزیع اولیه درآمد با عوامل شایسته سالار، این سوال نابرابری ناعادلانه را جدا می کند. از پاسخ دهنده پرسیده می شود که آیا مایلند تخصیص نابرابر اصلی (گزینه A) را حفظ کنند، درآمد را به طور متوسط ​​توزیع کنند (گزینه B) یا درآمد را به طور کامل یکسان کنند (گزینه C). کل درآمد موجود برای توزیع بین دو فرد با برابر شدن درآمدها کاهش می‌یابد، به عبارت دیگر کاهش کارایی مرتبط با یکسان کردن درآمدها وجود دارد. میزان افت کارایی بین چهار سوال متفاوت بود که در غیر این صورت یکسان بودند. در سوال در کادر 1، افت بازده ناشی از یکسان سازی کامل 20 درصد است، در سؤالات دیگر ما این ضرر 50 درصد، 75 درصد، و افزایش کارایی 20 درصد در سؤال آخر بود.

دو نفر را تصور کنید که نمی‌شناسید و در یک شغل به همان اندازه سخت کار می‌کنند. یک نفر برای این کار 20000 کوانزا دریافت می کند، نفر دیگر چیزی دریافت نمی کند. می توانید از نفر اول مقداری پول بگیرید و به نفر دوم بدهید. اما گرفتن از یکی و دادن به دیگری به دلیل هزینه های اداری هزینه بر است. بنابراین هر چه بیشتر پول را به طور مساوی تقسیم کنید، در مجموع دو نفر پول کمتری دریافت می کنند.

کدام یک از این سه گزینه را انتخاب می کنید؟

A. اجازه دهید شخص اول 20. 000 kwanza را حفظ کند ، و شخص دوم هیچ چیز را بدست نمی آورد. در کل آنها 20. 000 kwanza دریافت می کنند.

ب. اجازه دهید شخص اول 14. 000 کووانزا نگه دارد و به شخص دوم 4. 000 Kwanza بدهد. در کل آنها 18. 000 kwanza دریافت می کنند.

ج - بگذارید شخص اول 8000 کیلووانگا نگه دارد و به شخص دوم 8000 کیلووانگا بدهد. در کل آنها 16. 000 kwanza دریافت می کنند.

پاسخ به این چهار سؤال در جدول 3 به منظور افزایش هزینه های بهره وری ارائه شده است. ما می دانیم که پاسخ دهندگان به طور کلی از تساوی کامل پرداخت ها (گزینه C) پشتیبانی می کنند ، بنابراین بیشتر دانش آموزان حتی با از دست دادن کارآیی 75 درصد از پای کلی ، خم شده ای با مساوات گرا دارند. به طور کلی ، پاسخ ها نیز به این معنا سازگار هستند که تعداد بیشتری از افراد از تساوی کامل برخوردار هستند و هزینه های راندمان را پایین می آورند (با 278 پاسخ دهنده یا 88 درصد از تساوی در سوال 1 ، جایی که سود 20 درصد سود آن وجود دارد).

جدول 3: توزیع پاسخ ها به چهار سوال توزیع

این که دانش آموزان دارای دیدگاه های بنیادی در مورد توزیع مجدد هستند ، شاید تعجب آور نباشد. جالب اینجاست که چگونه این ارتباط با آنچه دانش آموزان قصد دارند با زندگی و مشاغل خودشان انجام دهند. ما از دانشجویان پرسیدیم که هنگام اتمام تحصیلات ، قصد دارند در کدام بخش کار کنند. خلاصه ای از نتایج در جدول 4 آورده شده است. معلوم می شود که صنعت مالی انتخاب شغلی برای بیش از 70 درصد از دانشجویان است ، با 8 درصد اضافی که برنامه ریزی حرفه ای در صنایع استخراجی را دارند.

جدول 4: انتخاب بخش پاسخ دهنده برای کار در

این بخش های با پرداخت بالا ، با نقش اصلی در چگونگی تأثیر ثروت منابع بر جامعه آنگولا است. در حالی که کار در این بخش ها لزوماً با مساوات بودن متناقض نیست ، اما به برخی از ناسازگاری های احتمالی بین سؤالات ارائه شده در سناریوهای فرضی ما اشاره می کند که در آن عمل مانند یک مساوات بی هزینه است و زندگی پاسخ دهندگان ما در بالای زنجیره غذایی آنگولا تصور می کنند. پاسخ دانش آموزان ما همچنین ممکن است چالش اجاره بها در کشورهای غنی از نفت را برجسته کند ، جایی که افراد ماهر تمایل به گردش به مشاغل دارند که می توانند به جای گسترش پای از طریق فعالیت کارآفرینی ، یک قطعه از پای موجود درآمدهای نفتی را بدست آورند. واد

"ترجیحات توزیع من؟مطمئن نیستم"

اگر پاسخ دهندگان ما ترجیحات توزیع معقول و مرتب داشته باشند ، نباید از توزیع مجدد بیشتر حمایت کنند زیرا ضرر کارآیی از توزیع مجدد افزایش می یابد. به عبارت دیگر ، در چهار سؤال در جدول 3 ، پاسخ دادن به پایین به سمت پایین حرکت می کنیم ، متناقض است. نتایج ما نشان می دهد که چنین ناسازگاری ها گسترده است. پانزده درصد از پاسخ دهندگان ما انتخاب های متناقض را انتخاب می کنند و با افزایش از دست دادن کارایی ، تخصیص مساوی تر را انتخاب می کنند. حتی با انتخاب های توزیع بسیار ساده ما ، بروز انتخاب های متناقض از این رو بسیار زیاد است.

علاوه بر این ، تجزیه و تحلیل ما از متغیرهای ناسازگاری الگوهای سیستماتیک را نشان می دهد ، به ویژه که زنان تمایل به انتخاب متناقض تا حد بیشتری نسبت به مردان دارند. در جدول 5 یک شکست ساده توسط جنسیت ارائه شده است ، نشان می دهد که زنان تقریباً دو برابر بیشتر از این انتخابات متناقض هستند. این الگوی همچنین در رگرسیون های چند متغیره کنترل سن پاسخ دهنده ، ثروت خانوار ، دسترسی به اطلاعات ، وضعیت کار در خارج از تحصیلات و موارد دیگر وجود دارد.

جدول 5: ناسازگاری و جنسیت

این نتایج ممکن است منعکس کننده سایر تفاوتهای غیرقابل کنترل بین مردان و زنان نمونه ما ، مانند سوابق مختلف خانوادگی باشد و از این رو ممکن است یک اثر علیت جنسیت نباشد. همچنین ممکن است که انتخاب هایی که ما به عنوان متناقض توصیف می کنیم ، بهتر باشد به عنوان یادگیری توصیف شود به این معنا که موقعیت های توزیع کننده برای پاسخ دهندگان واضح تر می شوند زیرا بیشتر سؤالات توزیع کننده پرسیده می شود. یا پاسخ دهندگان ممکن است در مواجهه با سؤالات واقعی ، ترجیحات خود را در جایی که پیامدهای استفاده از آنها را مشاهده می کنند ، تجدید نظر و تجدید نظر کنند.

با این وجود پیشنهادی در اینجا وجود دارد که سر و صدای حاصل از انتخاب های متناقض یا معکوس های اولویت ممکن است به طور سیستماتیک با خصوصیات فردی مرتبط باشد. این باعث ایجاد تعصبات بالقوه در مطالعات موجود در مورد ترجیحات نابرابری می شود که باید در مطالعات مربوط به ترجیحات توزیع جدی تر انجام شود. اگر ناسازگاری های کشف شده ، الگوی کلی تری را که در مورد سایر گروه ها و سایر کشورها نیز صدق می کند ، منعکس کند ، این ممکن است در یافته های ادبیات تجربی در مورد ترجیحات توزیع که در آن چنین ناسازگاری ها در نظر گرفته نمی شود ، شک داشته باشد.

نتیجه

آنگولاها رویای آمریکایی را نمی بینند. در حالی که بحث های زیادی در مورد چگونگی داشتن اقتصادهای نفتی اغلب دولت های غیرقابل ارزیابی وجود داشته است ، یافته های ما تأکید می کند که پاسخگویی نیز به معنای کلی تر وجود ندارد: مردم به طور کلی به خاطر چیزهایی که مسئولیت آن را بر عهده دارند ، مانند کار سخت پاداش نمی گیرند. در هر صورت ، نتایج ما نشان می دهد که تلاش ممکن است فقط برای کسانی که دارایی مکمل دارند برای موفقیت در اقتصاد نفتی مبهم نیاز داشته باشند: اتصالات. پویایی از این نوع احتمالاً سطح بالای نابرابری در آنگولا را زنده می کند.